Mówienie prozą…

CZAS NIEOKREŚLONY. ZAPISKI Z CZASÓW EPIDEMII.

ODSŁONA CZWARTA: SPICHLERZE.

Apokaliptyczna cisza. Nagła nadwyżka czasu, z którą nie wiem, co zrobić. Poczucie, że straciłam kontrolę nad własnym życiem. A potem refleksja: przecież cały świat stracił kontrolę. Cały świat się przymusowo zatrzymał. Cały świat milczy z bezradności. Tysiące planów wzięło w łeb. Tysiące odwołanych spektakli, w które ktoś włożył nie tylko czas i energię, ale często grube nakłady finansowe. Tysiące książek, które miały mieć swoje huczne premiery… Nie mówiąc już o zaplanowanych wycieczkach zagranicznych, imprezach w lokalach, ślubach, chrzcinach, komuniach, wymarzonych osiemnastkach, masowych koncertach, wydarzeniach sportowych… A rekolekcje? Kursy Nowej Ewangelizacji? Diecezjalne Spotkania Młodych? A przygotowanie dzieci do Pierwszej Komunii i bierzmowania, również w naszej parafii? A Euro 2020? A Eurowizja? A…?!

Jestem zaledwie trybikiem w wielkiej maszynie pędu. Maszynie, w której właśnie coś się zepsuło i stanęła.

Przypomina mi się przypowieść o bogaczu, który gromadził w swoich spichlerzach zboże DLA SIEBIE. Żeby móc jeść, pić i używać. Ponieważ się nie mieściło, zaplanował wyburzenie spichlerzy i wybudowanie nowych, większych. Ewangelista pisze: Lecz Bóg rzekł do niego: "Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?" Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem. (Łk 12, 20 – 21).

Skarby, które mam – pasję teatralną, wrażliwość na sztukę, dar pisania – otrzymałam od Boga PO COŚ. Dla innych, Żeby nieść nadzieję. Jeśli zamknę to wszystko w spichlerzu własnego egoizmu i nie popatrzę na rzeczywistość szerzej, to nawet moje najlepsze książki i najbardziej powalające premiery będą nic niewarte. Bo Bóg „żąda mojej duszy” czyli walczy o pierwsze miejsce w moim życiu. Tylko wtedy to życie będzie pełne, piękne i twórcze, niezależnie od tego, czy jest pokój, czy wojna, czas spektakularnych sukcesów czy apokaliptyczna kwarantanna. Jeśli mam Jego, to żaden koronawirus mi tego skarbu nie odbierze, lecz jeśli Go zgubię, to może się okazać, że wszystkie moje osiągnięcia są jak śmieci…