Myśli niedorzeczne…

WIERSZ NAPISANY PO DWÓCH LATACH UCZENIA W LICEUM

młodość się chowa w ciemnym pokoju

w którym trzepoczą się marzenia

rozpaczliwie

jak uwięzione ptaki

młodość  farbuje włosy na kolor krzyku

młodość chodzi podarta

z dziurami od niekochania

młodość  radzi sobie bez przepisów drogowych

obiadu

czapki zimowej

i Boga

młodość ma oczy zranionego zwierzątka

wystawia kolce

i powoli umiera

jeśli ją zostawić

uczę się młodości

uczę się jej słuchać

uczę się ją ocalać

ale to bardzo długa droga

droga do samej siebie

tej młodej

kolczastej

i kruchej

(Kłodzko, 07. 06. 2019)